Amerika Birleşik Devletleri’nin Virginia Eyaleti’nde, “Winchester” adlı bir kent vardır. Bu kent, her yıl Nisan-Mayıs aylarında yapılan Shenandoah Elma Çiçeği Şenliği ile ünlüdür. Ama benim bu yazıda değineceğim Winchester o değil.

İngiltere’de de, bir Winchester kenti vardır. Orada yer alan Gotik Katedral’in uzunluğu 169 metredir. Ama benim bu yazıda değineceğim Winchester, o da değil.

Ben aşağıdaki satırlarda, kendi adını taşıyan bir tüfek türünü bütün dünyaya satarak büyük bir servet edinen Oliver Fisher Winchester’den, daha doğrusu, onun gelini Sarah’nın yaptırdığı tuhaf evden söz edeceğim.

Sarah, Oliver Fisher Winchester’in oğlu William Wirt Winchester ile evlenmişti. Ne var ki, bir süre sonra, 1870’de, bebeğini ve kocasını peşpeşe yitirdi. Danıştığı falcılar, ona, başına gelenlerin, Winchester marka tüfeklerle öldürülen yüzlerce, binlerce insanın ruhunun intikamı olduğunu söylediler. Bayan Sarah, bu ruhların, kendisine daha fazla zarar vermelerini önlemek için, 1884’den, ölüm tarihi olan 1922’ye kadar, yani tam 38 yıl boyunca, tuhaf, çok tuhaf bir evin yapımıyla uğraştı. Bu ilginç mimari maceranın kısa özeti şöyle:

Bayan Winchester, Califonia’nın San Jose kentinde, 9 odalı bir ev satın aldı ve her gün 20-30 marangoz, duvarcı çalıştırarak, bu evi, iyi ruhları davet edecek, kötü ruhları içeri sokmayacak, girenleri ise girdiklerine pişman edecek biçimde değiştirmeye koyuldu. Öyle ki, az önce de söylediğim gibi, 1884’de 9 odalı olan ev, 85 yaşındaki Sarah’nın 1922’deki ölümü sırasında, tam 160 odalı olmuştu. Ruhların şöminelerden girip çıktıklarına inanıldığından, bu evde, duman kanalı olmayan birçok sahte baca vardı. Bu evde, daha başka mimari tuhaflıklar da vardı. Örneğin, kimi kapılar, kimi pencereler kördü, onların kanatlarını açtığınızda, karşınıza duvarlar çıkıyordu; basamakları 4-5 santimetre yüksekliğindeki merdivenler de duvarlara tosluyordu.

Bütün bu acayiplikleri tasarlayan ve inşa ettiren, bay Oliver Fisher Winchester’in gelini, Bay William Wirt Winchester’in karısı, Bayan Sarah Winchester’di.

O nedenle de, ben, bu tür mimariye, “Winchester Mimarisi” adını verdim.

Bu ev şimdi müze olarak kullanılıyor. Ziyaretçilerin, orayı bir rehber eşliğinde gezmeleri gerekiyor, çünkü içeride yolunu şaşırıp kaybolma tehlikesi var.