Nisan 2008’de 11. dönemi gerçekleştirilen Ulusal Mimarlık Sergisi ve Ödülleri’nde ödül alan kişi ve eserlere ilişkin Mimarlık’ın 342. sayısında hazırladığımız kapsamlı dosyanın ardından, 344. sayımızda Yapı Dalı’nda ödül adaylarına yer vermiştik. Bu sayıda ise “Yapı Dalı – Çevre” ve “Yapı Dalı - Koruma-Yaşatma” ödül adaylarına yer alıyor. Bu dönem Seçici Kurul, Çevre kategorisinde ödül vermezken, Koruma-Yaşatma kategorisinde Acar Avunduk’ın müellifi olduğu Osmanlı Devlet Arşivleri Binası (Hazine-i Evrak) restorasyonunu ödüle değer görmüştü.
 
 
Yapı Dalı - ÇEVRE Ödül Adayları
 





 
ATABAY SOKAK DÖNÜŞÜMÜ
 
 


BÜNYAMİN DERMAN, TANJU ÖZELGİN,
FIRAT GÜLMEZ
 




 
BURSA UZUN ÇARŞI ÜST ÖRTÜSÜ
 


ŞENOL ŞİMŞEK
 





 
 
Yapı Dalı - KORUMA-YAŞATMA Ödül Adayı
 




VEHBİ KOÇ VAKFI İTALYAN HASTANESİ
 


 
FAHRETTİN AYANLAR
 




 
 
 
 
 


Yapı Dalı - ÇEVRE Ödül Adayı
 
ATABAY SOKAK DÖNÜŞÜMÜ, İstanbul
 
Mimarlar: BÜNYAMİN DERMAN, TANJU ÖZELGİN, FIRAT GÜLMEZ
 
İşveren                        : DB Mimarlık ve TO Ofis
Yapımcı                      : DB Mimarlık ve TO Ofis
İç Mekân Tasarımı      : Tanju Özelgin
Peyzaj Tasarımı         : Ata Turak
Statik                          : Parlar Mühendislik
Mekanik                      : Cafer Aktürk
Elektrik                        : Mehmet Karadurak
Proje Tarihi                 : 2006
Yapım Tarihi               : 2006
 
Kadıköy Hasanpaşa’daki Atabey Sokak bugün çoğu tamirhane olarak kullanılan iki, üç katlı sıra evlerin çevrelediği çıkmaz bir sokaktır. Sokağın girişe göre sağ tarafında yer alan evler tarihî Kadıköy Gazhanesi duvarına yaslanır. Bugün işlevini yitirip terkedilen gazhane gibi, tüm bölge ve tabii ki Atabey Sokak da kentin çöküntü bölgesi olarak adlandırılan sancılı yerlerden biridir. Fakat aynı zamanda da kentin ana ulaşım arterleriyle ve merkezlerine yakınlığı ile oldukça önemli bir bölgedir. Atabey Sokak’ın gazhaneye komşu sıra evlerinden üçü, geçtiğimiz yıllar içinde elden geçirilerek yeniden işlevlendirilmiş ve mevcut kentsel örgü içinde, geçmişi silmeden bugünü yaşayabilmenin örnekleri olmuşlardır. Ofis, ofis+konut olarak kullanılan yapılar salt biçimsel olarak değil, aynı zamanda bulundukları sokak ve gazhane yapısıyla kurdukları görsel ve yaşamsal ilişkiyle de pek çok kentsel dönüşüm yorumunun yapıldığı bugüne somut bir çalışma olarak sunulmaktadır.
 
 
 
Yapı Dalı - ÇEVRE Ödül Adayı
 
BURSA UZUN ÇARŞI ÜST ÖRTÜSÜ
 
Mimar: ŞENOL ŞİMŞEK
 
İşveren                        : Bursa Osmangazi Belediyesi
Yapımcı                      : Üçtaş Üçgen İnşaat
Proje Grubu                : Serhat Sağrın, M. Akif Yıldız, Banu Kırmacı
Statik                          : MNS Proje – Nihat Sağlam
Elektrik                        : Nursoy Mühendislik – Nurettin Bezir
Proje Tarihi                 : 2005
Yapım Tarihi               : 2006
 
Bursa Çarşısı’nın organik bir dokuya sahip olması, örtünün daha organik formda tasarlanmasına ilham kaynağı olmuştur. Form uzaktan bakıldığında birçok kubbenin yan yana gelerek oluşturduğu şeklin stilize edilmiş halidir. Tarihî dokuya yapım tekniği ve malzeme seçimi konusunda uyum aranmamış, bugünün teknolojisini yansıtan çağdaş ve özgün bir sistem tasarlanmıştır. Örtü, kar, yağmur ve güneşten sokağı korurken, uzun bir tünel etkisi yaratmamalı, ışığı kesmemeli, ferah ve aydınlık bir ortam yaratmalıdır. Şeffaf bir örtü aynı zamanda sokak dokusunu, sokakta alışveriş mantığını da yaşatarak, bölgenin kapalı bir mekâna dönüşmesini de engelleyecektir.


Yapı Dalı - KORUMA-YAŞATMA Ödül Adayı
 
VEHBİ KOÇ VAKFI İTALYAN HASTANESİ, İstanbul
 
Mimar: FAHRETTİN AYANLAR
 
İşveren                        : Vehbi Koç Vakfı
Yapımcı                      : Garanti – Balfour Betty
Proje Grubu                : Deniz Abamor, Ferhan Atilla, Derya Doğan, Ebru Kaya,
Nezih Şengündüz
Statik                          : An Mühendislik - Aşkın Angı
Mekanik                      : Dinamik Mühendislik - Hasan Özoğul
Elektrik                        : Cedetaş Mühendislik - Bülent Cedetaş
Proje Tarihi                 : 1999
Yapım Tarihi               : 2000
 
İtalyan Hastanesi’nin ilk binasını 1876’da iki Levanten mimar, G. Domenico ve E. Stampa yapmıştır. Yapıya, sonradan, bir kısmı yıkılan irili ufaklı 6 bina daha eklenmiştir. Eski eser olarak kabul edilen ve taş, tuğla, sıva, ahşap gibi klasik malzemelerden yapılmış; taşıyıcı duvarlar üstüne bodrum katlarda tonoz, üst katlarda ahşap döşemeli İtalyan Hastanesi, karakteri bozulmadan eklenen, toprak üstü çelik ve cam ile toprak altı beton ilaveleri sayesinde eskiye hürmetkar, ama modern teknolojinin yansıdığı bir restorasyon projesi ile çağdaş bir hastane kimliğine kavuşmuştur. Radyoaktif değerlerin yoğun olduğu tedavi ünitelerini barındıran yeni bina, toprak altında ve mevcut binalar dışında olduğundan, tıbbi ekipman ve ölü yükün devasa ağırlığının doğrudan zemine verilmesi imkânı doğmuştur. Böylece zararlı ışınlar toprak içine hapsedilmiş ve peyzaj aynen korunmuştur.