|
|
|
-
Eyüp Muhcu, Mimarlar Odası Genel Başkanı
-
Derin İnan, Yrd. Doç. Dr., TEDÜ, Mimarlık Bölümü, Anma Programı Program Yürütücüsü
-
Selin Çavdar, Arş. Gör., ODTÜ, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü
-
Afife Batur, Prof. Dr., İTÜ Mimarlık Bölümü
-
Devrim Çimen, Dr., Mimar - Kentsel Tasarımcı
-
Emine Çiğdem Asrav, Arş. Gör., ODTÜ, Mimarlık Bölümü
-
Fatih Us, Yrd. Doç., Canik Başarı Üniversitesi, İç Mimarlık Bölümü
-
Ömer İskender Tuluk, Doç. Dr., KTÜ, Mimarlık Bölümü
-
İlke Tekin, Arş. Gör. Dr., İKÜ, Mimarlık Bölümü
İpek Akpınar, Doç. Dr., İTÜ, Mimarlık Bölümü
KÜNYE
|
|
|
TEMA[S]
İMECE USULÜ TOPRAKLA BULUŞMAK: TURUNÇ KERPİÇ ANAOKULU PROJESİ
Süreyya Topaloğlu, Mimar
Büyükşehirlerin dört bir yanından hızla yükselen rezidans, alışveriş merkezi gibi yapılar yüzünden boğazımıza kadar betona boğulduğumuz bu çağda, giderek uzaklaştığımız bir malzeme toprak. Bu kentsel bunalım Türkiye’nin ve dünyanın pek çok yerinde alternatiflerle kendine tedavi arıyor. Marmaris’teki Turunç Saadet Zeki Ünsal İlköğretim Okulu’na yapılan ek kerpiç anaokulu ve yemekhane yapısı da bu alternatiflere verilecek başarılı örneklerden biri. Uzun yıllardır okulun ihtiyacı olan anaokulu ve yemekhane için gerekli mercilere yapılan başvuruların cevapsız kalması üzerine Okul Aile Birliği kolları sıvıyor ve katılımcı bir sürecin ilk adımları atılıyor. “Ekolojik Okul” başlığıyla girişilen projenin en önemli iki ilkesi her şeyi devletten beklemeden kolektif bir bilinçle sağlam sonuçlar alınabileceğine inanmak ve doğa ile barışık, sürdürülebilir bir mimariyi hayata geçirmek. Okul Aile Birliği bu süreçte İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Marmaris İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü ve Turunç Belediyesi’yle işbirliği içine giriyor ve Mart 2012’de ön hazırlıklar başlıyor. Yapının tasarımına yönelik fikir almak için başta öğrenciler olmak üzere kullanıcılarla buluşmalar düzenleniyor. Veliler, gönüllüler, sponsorlar ve bölge halkının da desteğiyle Kerpiç Anaokulu ve Yemekhane Projesi inşa aşaması Temmuz 2012’de başlıyor.
Kerpiç Türkiye’de bilinen, kırsalda yaygın kullanımı olan bir yapı geleneği, ayrıca az uzmanlıkla ve kalabalık bir ekiple çalışmaya uygun, doğal ve ucuz bir malzeme. Yapım süresince, sürdürülebilirlik adına permakültür çalışmalarının da yürütüldüğü projede temel amaç, kerpici yeniden yorumlayarak, hem depreme dayanıklı hem de düşük enerji tüketimli bir bina yapmak idi. “Ekolojik bina” tanımının zihinlerde, balkonunda saksı içinde ağaç yetiştirilen gökdelenler olabildiği günümüzde, gerçekten “organik” olarak adlandırılabilecek bir yapı, Turunç’ta pek çok kişinin emeğiyle yükselmeye başlıyor, bir yandan da toprağa dokunmayı unutmuş ellere, ayaklara adeta bir terapi oluyordu. Yapı, iki ay gibi kısa bir süre içinde kaba hatlarıyla tamamlanıp, kalan ince işlerin daha küçük bir ekiple yapılmasının ardından, Aralık 2012’de kullanıma açıldı. Yapının inşa süreci boyunca katılan herkes, bireysel telaşlardan arınıp ortak bir amaç için emek harcamanın tadına varıp, fikirsel bir bütünlük dışında somut bir üretim adına el ele vermenin aslında karşılıksız bir hizmet değil, harcanılan enerjinin katlanarak kişilere geri döndüğü bir süreç olduğunun farkına vardı. Sürdürülen çalışmaların, bundan sonra yapılacak çalışmalara yol gösterici olması açısından belgelenmesi oldukça önemliydi. Bu amaçla oluşturulan sitelere şu adreslerden ulaşılabilir:
http://kerpicanaokulu.wordpress.com/ [Erişim:21.04.14]
http://kerpicokul.net16.net/ilkeler.html [Erişim:21.04.14]
http://www.ntvmsnbc.com/id/25371388/ [Erişim:21.04.14]
Bu icerik 6459 defa görüntülenmiştir.
|
|
|
|