400
MART-NİSAN 2018
 
MİMARLIK'tan

MİMARLIK DÜNYASINDAN

  • Derginin Mutfağından
    Aslı Tuncer Madge, Mimar, Eylül 2013’ten beri Yayın Sekreteri ve Yayın Komitesi üyesi

YAYINLAR



KÜNYE
ANMA

İnci Aslanoğlu İçin

Sevil Enginsoy Ekinci, Dr., Mimar

 

“İz varsa çağırır, çağıracaktır.”

Enis Batur

Siyah-beyaz bir fotoğrafa bakarak yazıyorum bu yazımı. Kitaplığımın bir rafından alıp çalışma masamın üzerine, tam karşıma yerleştirdim biraz önce. 19 x 23,5 cm. boyutlarında ahşap bir yüzeyi kaplıyor, sol alt köşesi biraz yıpranmış, üzerinde belli belirsiz birkaç damla muhtemelen çay lekesi var. Fotoğraf tarihinin meşhur biraderlerinden, Floransalı Alinari’lerden Romualdo’nun 1850’lerde çektiği bir fotoğraftan üretilmiş bir kopyanın kopyalarından olduğu anlaşılıyor. Bernini’nin dramatik Barok perspektifi içinde Vatikan’daki Scala Regia’yı müthiş bir ana bağlıyor. Takım elbiseli ve şapkalı bir adam, elleri pantolon ceplerinde ağır ağır merdivenleri tırmanıyor, sanki başını hafifçe yukarı kaldırmış, karşıya değil de etrafına bakınıyor. Onu takip etmeyi, peşinden sahneye adım atmayı, bu ana dahil olmayı hayal ediyorum.

İlk defa kurmuyorum bu hayali. İnci Aslanoğlu’nun ODTÜ Mimarlık Fakültesi’nde, sevgili kardeşi Gönül Evyapan ile paylaştığı 65 numaralı odada, çalışma masasının arkasında dururdu bu fotoğraf. Öğrencisi olduğum 1980’lerden, emekli olduğu 2002 yılına kadar kendisiyle yaptığım her görüşmenin arka planındaydı, bazen meraklı, bazen kayıtsız bir bakışla yüzeyinde gezinir, bazen de içine sokulmayı denerdim, şimdi yaptığım gibi. Hakkında hiç konuşmadık, ama bu fotoğrafı kendisine, İtalya ve Barok mimarlık sevgisine pek yakıştırırdım. Bu sevgi, Roma ve Rönesans mimarlığını da kapsar, Osmanlı mimarlığının her dönemine ama özellikle 19. yüzyıla uzanır, her coğrafyada Art Nouveau mimarlığını sarmalar, “erken Cumhuriyet dönemi mimarlığı”na odaklanırken daha nice konuya doğru genişlerdi. 1963 yılında ODTÜ Mimarlık Bölümü’nde başladığı akademik hayatı boyunca bu sevgiyi, yakınında ya da uzağında, ilgilenen herkesle paylaştı. 2016 yılında, peş peşe, TMMOB Mimarlar Odası tarafından Mimarlığa Katkı Dalı Başarı Ödülü verilmesi, Mimarlar Derneği 1927 tarafından da Onur Üyesi seçilmesi bu sevgiye sunulan birer teşekkürdü.

65 numaralı odayı, yıllar sonra, ben de Elvan Altan ile paylaştım ve 2014 yılında İstanbul’a taşınırken şimdi karşımda duran fotoğrafı yanıma aldım, hiç tereddüt etmeden. Birazdan yazımı bitirdiğimde de, dijital teknoloji marifetiyle bir kopyasına erişeceğim ve oturmuş, yayılmış, uyuklayan, aşağı yukarı dolanan, koşturan, boy boy, renk renk kedi serpiştireceğim merdivenlerin basamaklarına, becerebilirsem. Bir taraftan da, sevgili hocamın Scala Regia’nın bu halini daha çok seveceğini düşüneceğim, esprili gözlemlerini tahmin edeceğim ve zarif gülüşünü hatırlayacağım.

Bu icerik 2810 defa görüntülenmiştir.
<p>15.  Ulusal Mimarlık Sergisi ve Ödülleri Ödül Töreni, 16 Mayıs 2016</p>