Mimarlığın sosyal gücüne inanan ve kamusal alanların temel insani ihtiyaçlardan olduğunu düşünen Bonaventura Visconti di Modrone ve Leo Bettini Oberkalmsteiner tarafından tasarlanan “meydan çadırı” (maidan tent), Yunanistan’da bulunan Ritsona mülteci kampında ikamet eden göçmenlerin günlük hayatlarında aktif olarak kullanabilecekleri üstü kapalı ve yarı açık kamusal bir alan olarak tasarlanmıştır. Dört metre yüksekliğe ve iki yüz metrekare alana sahip meydan çadırının strüktürü, zorlu hava şartlarına dayanıklı materyallerle kolay taşınabilecek biçimde tasarlanmıştır. Dairesel formu sayesinde her taraftan erişime açık olan meydan çadırı, insanların bir araya gelip farklı sosyal aktivitelerde bulunabileceği ortak bir kullanım alanı sunmayı hedeflemektedir. Değişen kullanıcı aktivitelerine karşı esnek bir tavır sergileyebilme potansiyeline uygun tasarlanması sebebiyle kullanıcıların ihtiyaç ve isteklerine hızla adapte olabilen bir yapıya sahiptir. Hem strüktürel olarak hem de kullanıcı senaryoları açısından dairesel şeklin tam merkezinde bulunan geniş ve açık bir ortak alan, bu alanı çevreleyen sekiz yarı özel alan ve en dışta ise bu yarı özel alanları çevreleyen gölgeli veranda alanları bulunmaktadır. Tasarlanan kamusal alan, toplanma noktası olmasının dışında kullanıcılar için tıbbi ve psikolojik destek alabilecekleri, toplanıp hep birlikte yemek yiyebilecekleri, ibadetlerini gerçekleştirebilecekleri, ürün alıp satabilecekleri, çocukların bir araya gelip oyun oynayabilecekleri ve daha pek çok aktiviteyle sosyalleşebilecekleri bir ortak alan olma özelliği taşımaktadır. İsmini Arapçada “meydan” anlamına gelen “maidan” kelimesinden alan meydan çadırı, mekânsal kurgunun ürettiği teması ve etkileşimi sağlayan bir buluşma noktasıdır. Bu özelliğiyle mimarlığın insan yaşamına nasıl dokunduğunun örneklerinden olan alan, mültecilerin kendisinin ve çevresindeki insanların hayatına dair farkındalığını artırarak, aidiyet duygularının gelişimine katkı sağlar.