Kentin yoğunlukla tüketim odaklı gelişimini tetikleyen makro ölçekli ve salt yapı odaklı uygulamaların yerine mikro ölçekli kentsel müdahaleler, son yıllarda sayısı giderek artan bir alternatif kentsel pratik olarak karşımıza çıkıyor. Katılım, topluluk inşası ve taktiksel şehircilik gibi kavramların öne çıktığı bu “alternatif” mekânsal pratikler kentte birlikte üretmenin ve tasarlamanın yollarını arayarak kamusal mekân vasıtasıyla kurulabilecek bir müşterek yaşamın ihtimallerini ortaya çıkarıyor. Bu müşterekliğe odaklanan Paris merkezli atelier d’architecture autogérée / studio for self-managed architecture (aaa), kentte süregelen kültürel, sosyal ve politik gelişmelerle ilgili tasarım-araştırma-eylem odağında uygulamalar yapan ve böylece bahsettiğimiz mikro ölçek ile ilişkilenen bir kolektif platform. Pratiklerinde yukarıdan aşağıya tasarım yöntemlerini benimseyen platform, kenti daha ekolojik ve daha demokratik hale getirmek için birçok proje yürütüyor. Platformun öne çıkan mikro-politik kentsel pratiklerinden biri olan R-Urban, ekonomi, konut, kentsel tarım ve kültür gibi alanlar arasında bir bağ kurmaya çalışan ve böylece mevcut kentsel krizin üstesinden gelebilmek için kentsel esneklik kapasitesini artırmayı hedefleyen bir stratejiler bütünü. Proje kapsamında, yerel sürdürülebilir kaynaklar aracılığıyla üretim ve tüketim arasında bir denge kurmaya çalışan stratejilerle yurttaşların ve çeşitli kurumların birbirini destekleyen işbirlikçi uygulamalar yürüttüğü bir yerel ağ kurulması hedeflenmiş. Paris, Colombes ve Londra gibi farklı kentlerde yürütülen R-Urban projesinin, müdahale ettiği kentteki yerel halkı kolektif konut üretimi, geri dönüşüm ve kentsel tarım gibi sürdürülebilir uygulamalara yönlendirmesi düşünülmüş.

Bu uygulamalar arasında kentsel tarımı teşvik etmesiyle öne çıkan AgroCité, kurulduğu mahallede tarım odaklı bir üretim aracılığıyla müşterek bir yaşamın oluşacağı bir birim olarak kurgulanmış. Mikro deneysel bir çiftlik, topluluk bahçeleri, eğitim ve kültür alanları ve enerji üretimi, kompostlama ve yağmur suyu geri dönüşümü için cihazlar içeren bu kentsel tarım birimi, ekilebilir alanlar içeren üç bölümden oluşmakta: Doğa ve tarımla ilgili faaliyetler için bir deneysel tarım çiftliği, mahalle sakinlerinin ortak kullanımı için kolektif bahçe ve seralar, yoğun organik tarımsal üretimi içeren bir laboratuvar görevi gören AgroLab. AgroCité’de bu farklı bölümler çeşitli teknik bilgi ve mekânsal araçlarla desteklenmekte. Bu noktada tohum kütüphanesi, yerel tarım ürünlerinin yer aldığı sebze pazarı, kolektif kafe ve yemek pişirme alanı ve kolektif ekmek fırını mahalle sakinlerinin ortak üretim yapacağı alternatif alanlar olarak ortaya çıkmakta. Kentin içerisinde kırsala olana dair bir üretime işaret eden AgroCité, sosyal, politik, ekolojik ve mekânsal sorunları içeren günümüz kentsel krizine karşı bir müşterekleşme pratiği olarak ortaya çıkması ve bu pratiği sürdürülebilir stratejiler dahilinde ve kamusal mekânı “başkalaştırarak” yürütmesi sebebiyle ilham verici bir uygulama olarak ilgi çekiyor. Proje, bu sebeple, 2018 yılında düzenlenen The Building 4 Humanity yarışmasında Best Resilient Building Project ödülüne layık görülmüş.